تحريمی و نسيمی

من دی‌روز رفتم ميدان ولی‌عصر و راه‌آهن پيش بچه‌های نسيم. كارشان خوب بود. برای خودشان هم خوب بود. از ديدن تفاوت ديدگاه‌ها در دو ميدان كاملا تعجب‌زده بودند. ولی‌عصری‌ها اغلب بحث سياسی می‌كردند. راه‌آهنی‌ها اغلب از معاششان گله داشتند و با سياست كاری نداشتند. نسيمی‌ها از اين كه من رفته بودم تعجب می‌كردند و البته استقبال. فقط يكی از دوستان نزديك خودم تا من را ديد اخم‌هاش را كرد توی هم و گفت «شما اين‌جا چه كار می‌كنی؟» گفتم «حمايت از معين.» گفت «تو مگر به قاليباف رأی نمی‌دهی؟ نظرت عوض شده؟ به معين رأی می‌دهی؟» گفتم «نه. هنوز هم به احتمال زياد به قاليباف رأی می‌دهم اما از معين هم حمايت می‌كنم.»
اين تحريمی‌ها اصل نمك اند. اين گفت‌وگو را در ميدان ولی‌عصر خودم ديدم.
تحريمی: هر كس خائن نباشد در روز انتخابات در خانه‌اش می‌ماند.
نسيمی: بله. می‌ماند. اما چرا؟
تحريمی: كه رأی‌ها پايين بيايد. كسی رأی ندهد.
نسيمی: آفرين. خوب. بعد چه می‌شود؟
تحريمی: اين حكومت مشروط نيست. دنيا اين را می‌فهمد.
نسيمی: بله. اگر رأی ندهيم مشروعيت حكومت می‌رود زير سوال. بعد چه می‌شود؟
تحريمی: دنيا اين را می‌فهمد. دنيا صدای ما را می‌شنود.
نسيمی: آفرين. آفرين. بعد چه می‌شود؟
تحريمی: بعد دنيا صدای ما را می‌شنود.
نسيمی: بله. گفتی. می‌شنود. خوب بشنود. بعد چه می‌شود؟
تحريمی: بعد خيلی اتفاق‌ها می‌افتد.
نسيمی: عجب. خيلی خوب است. مثلا چه اتفاق‌هايی؟
تحريمی: خب خيلی اتفاق‌ها.
نسيمی: مثلا چی؟
يك نسيمی ديگر: بابا مگه دنيا نمی‌دونه عربستان دموكراتيك نيست؟ مگه حكومتش مشروعيت داره؟ خوب يارو داره حكومتش رو می‌كنه به ريش ملتش هم می‌خنده.
تحريمی: تو حق نداری اين‌جا رو با عربستان مقايسه كنی.
نسيمی اول: بله خوب. نبايد مقايسه كرد. كار درستی نيست. اما چرا؟
تحريمی: عربستان يك كشور... يك كشور...
نسيمی اول: آفرين يك كشور چی؟
تحريمی: داره با نفت كشورش رو می‌گردونه.
نسيمی‌ها: نه كه ايران رو دارند با آب ميوه می‌گردونند؟