اين طرف يار ظريف دل‌برم آن طرف ماه قشنگ نازناز

شنيدم كسی گفته در تبليغ كالاهايتان از نام و منش امام اول استفاده كنيد و بعد افزوده كه البته منظورم اين نيست كه برويد و عكس اميرمومنان را روی زودپزهاتان بزنيد. من البته از اين نمی‌ترسم. نهايت، هر كه چون‌اين كرد زودپزش را نمی‌خريم تا بداند بازار زهدفروشی و رياكاری از آن سوی ديگر است.
اما چه كنيم با رئيس‌جمهوری كه می‌رود در سازمان ملل ميان جماعت اسلام نديده و مهدی نشنيده دعای فرج می‌خواند. يكی هم پيدا می‌شود مثل دانيل پايپز، كه توصيف خودش و آثار نيكش به يك كتاب و دو دفتر و سه منبر نتوان كرد، هم‌اين‌ها را بهانه می‌كند، از احمدی‌نژاد تشكر می‌كند كه واژه‌ی جديد مهدويت را وارد ادبيات سياسی جهان كرده است و اين آغاز را به دو شاهد صحيح و سقيم ديگر می‌چسباند و فضا را خوب آماده می‌كند و در آخر مقاله‌اش هم نتيجه می‌گيرد:
The most dangerous leaders in modern history are those (such as Hitler) equipped with a totalitarian ideology and a mystical belief in their own mission. Mr. Ahmadinejad fulfills both these criteria, as revealed by his U.N. comments. That combined with his expected nuclear arsenal make him an adversary who must be stopped, and urgently.
كسی هم نيست بگويدش كه گيرم اين كه گفتی درست. مگر نمی‌بينی كه كنار گوشت سركار خانم رايس و حضرت آقای جرج بوش پسر، با سه هزار كلاهك اتميشان، در كليسايی كه آن سفيدموی شوريده‌احوال آخرالزمانی می‌گرداندش، به چيزی جز آماده كردن بساط آرماگدون و جنگ آخرالزمان نمی‌انديشند؟ مگر ايدئولوژی مطلقشان را نمی‌بينی و باور رازآلودشان را به ماموريت شخصيشان؟ مگر نمی‌بينی آن‌قدر قدرت گرفته‌اند كه ديگر هيلاری و بيل كلينتون هم مجبور شده‌اند بروند و به حضرت مرشد ابراز ارادت كنند؟ مگر نمی‌بينی كه پشت ديوار ندبه را لوله كشيدند و آب انداختند كه ديوار می‌گريد و ظهور منجی يهود نزديك است؟ ايران خطرناك‌تر است يا جمعيتی سه ميليون نفری با سيصد كلاهك اتمی (هر ده هزار نفر يك كلاهك) و آلوده‌ی باورهای وحشت‌ناك موعودگرايانه؟
اين هم مسابقه‌ی دانيل پايپز، هر كس اثری از قدس در قرآن بيابد پايپز يك ميليون دلارش می‌دهد.