شانس سعدی

گاهی آدم هم‌اين‌طور الكی شانس می‌آورد. يك حرف بديهی می‌زند اما همه فكر می‌كنند دارد حكمت می‌فرمايد. مثلا هم‌اين سعدی را در نظر بگيريد.
بديهی است كه آدم‌های ابله مغزشان درست كار نمی‌كند و حافظه و هوش درستی ندارند. حالا فكر كن از يك آدم ابله چيزی بپرسی. چه می‌شود؟
بديهی است كه آدم ابله اغلب جوابی به ذهنش نمی‌رسد و چيزی ندارد كه بگويد. اين يعنی چی؟ يعنی ساكت می‌ماند يا به قول سعدی خاموش می‌ماند. واقعا اين كه «جواب ابلهان خاموشی است» از بديهی‌ترين حرف‌هايی است كه می‌شود گفت. حالا چرا سعدی را اين قدر بابت اين جمله‌ی بديهی تحويل می‌گيرند؟ خدا عالم است.